เมื่อคืนนายได้ดูรึเปล่าคะ เสียดายจัง น้องดินสอแว็บเดียวเอง น้องช็อปเปอร์แสดงได้ดีมากเลย น้ำเสียง สีหน้าแววตา คุณตานิรุตติ์ ถ่ายทอดได้ยอดเยี่ยม เค้านั่งดูไปร้องไห้ไป โฆษณาก็ยังขี้แยอยู่เลย โน่นแนะ จนข้ามไปถึงตอน..จำไม่ได้ ถึงได้ขำออกมานิดหน่อย ละครน้ำดีนะ เค้าว่า..มามองดูตัวเอง โห เรายังโหลยโท่ยอยู่เลย..เสาร์อาทิตย์หน้า ดูด้วยกันใหม่นะคะนายแป้งหมัก...อิอิ
ปล.เสียงน้องช็อปเปอร์ น่าจะร้องเพลงได้เพราะนะคะ เนื้อเสียงฟังแล้วรู้สึกดีจัง
อืม..ม.. จะตีกันให้ตายไปข้างหนึ่งหรือยังไง...
หืม.ม..อาฟ้งโดนใบอ้อยบาดแก้มด้วย ใบมันคมมากเลยนะคะนาย ..สมัยเด็ก ๆ ตอนโน้น เคยอยู่ครั้งหนึ่ง ได้ไปตัดอ้อยกับเข้าด้วย 1 มัด มี 10 ลำ เขาบอกให้ฟันให้ชิดกกอ้อย เอาพร้าถากย้อนกาบอ้อยไปถึงโคน แล้วก็ตัดยอดอ้อยทิ้ง ใช้ใบอ้อยมัดหัวท้าย วางเรียงตามร่องอ้อย รอรถสิบล้อมาขึ้นอ้อย (ลำต้นอ้อยมีขนด้วย ไม่ได้ใส่ถุงมือ ตำติดฝ่ามือ กลับไปถึงบ้านต้องใช้กรรไกรตัดเล็บค่อย ๆ ดึงออกทีละอัน) สมัยโน้นเค้าตัดอ้อยสด บอกราคาดี สมัยนี้ต้องทำเป็นอ้อยไหม้ไฟ ถึงจะราคาดี น้ำหนักเบา หวานขึ้น เคยนั่งสิบล้อไปโรงงานหีบอ้อย เขาชั่งทั้งคันเลย ขากลับก็ชั่งรถเปล่า หักน้ำหนักอ้อยออก ก็สนุกดี ไม่ร้อนเหมือนสมัยนี้ โดนแดดนิดนึงเหมือนผิวหนังจะแสบ ๆ ร้อน ๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น